Beste mensen i.v.m. de corona perikelen hebben wij besloten om de thema fotowedstrijden voorlopig op hold te zetten. Het is niet mogelijk om dit in goede banen te leiden omdat dit printwerk is en er juryleden van buiten de vereniging worden gevraagd. En ook bezoek aan ons clubhuis is niet mogelijk i.v.m. de corona voorschriften.

Wedstrijdfoto 1^e kwartaal 2020 met het thema ‘Industrie”.

Industrie was het AFO-wedstrijdthema van het eerste kwartaal van 2020. Na heel wat discussie over het exacte thema “Industrieel” of “Industrie” was dan toch duidelijk dat het thema ‘Industrie” is. Daar hebben de leden hun tanden en camera’s ingezet. Eerst googelen naar het woord “industrie” wat valt daaronder, hoe moet ik dat interpreteren. Veel Google voorbeelden horen direct thuis in de procesindustrie, maar daar doe je aardig wat bedrijven die ook tot de industrie behoren echt mee tekort. Aan de vele ingezonden foto’s is te zien dat het onderwerp uiteindelijk goed is overgekomen. Bij een wedstrijd hoort ook een goede voorbereiding en het thema onderzoeken kan daar niet aan ontbreken. Uiteindelijk gaat het natuurlijk om de foto.

We hadden op 3 maart de foto’s nog maar koud ingeleverd of het Coronavirus overviel ons. Het jurylid Harm Meijer had toen de foto’s net in ontvangst genomen en heeft z’n taak naar eer en geweten afgerond. Omdat alles in lockdown zat heeft het even geduurd tot de bekendmaking van de winnaars. Als programmacommissie hebben we ons daar over gebogen en leden kwamen ook met diverse ideeën, één was bijna tot uitvoer gekomen maar toen bleek dat samenscholing met meer dan 3 personen ook verboden was en kon ook deze optie worden geschrapt. Na lang beraad is uiteindelijk de uitslag via de nieuwsbrief bekend gemaakt. Omdat er geen persoonlijke kenmerken op de wedstrijdfoto’s staan wisten we wel welke foto’s in de prijzen zijn gevallen maar wisten we nog niet wie de fotografen zijn van de winnende foto’s. Via sociale media zijn we er uiteindelijk uitgekomen.
Het blijft toch een vreemde situatie om geen direct contact te hebben met het jurylid die normaal in een drukbezochte, positief en geanimeerde setting alle ingeleverde foto’s de revue laat passeren. Het jurylid heeft de foto’s beoordeeld aan de hand van de 4 pijler methode besproken in het boek “Over Foto’s gesproken”.
Objectief: Pijler 1 Beschrijven, Pijler 2 Analyseren
Subjectief: Pijler 3 Interpreteren, Pijler 4 Waarderen

Ondanks dat het aantal, per lid in te leveren foto’s met ingang van 2020 van 3 naar 2 is gesteld is er toch een prachtig aantal van 25 foto’s ingeleverd, TOP.
Kort samengevat de opmerkingen van het jurylid:
Algemeen: Persoonlijk vind ik het niveau van de geprinte foto’s erg goed. Ik vergelijk dit met mijn persoonlijke ervaring van de afgelopen jaren, te weten lid van drie fotoclubs (Dordrecht; Leerdam en Schoonhoven).
De beoordeling blijft natuurlijk ook persoonlijk!

Hieronder enkele superlatieven van de jury, horend bij willekeurige foto’s

-Horizon/skyline/wolkenpartij met sterk contrast; verticale en horizontale lijnen; mooi scherp
-Massale opslag bijna stilleven
-Goede opbouw in kleur en licht/donker; scherpte op hoofd van de man
-Kracht en concentratie; robuuste foto
-Spreekt tot verbeelding; beweging komt tot uitdrukking door vuurspetters
-Door zwart/wit is het een rustige foto
-Indrukwekkend industrieel complex; imposant
-Grote zeggingskracht, mooie kwaliteit door compositie; duidelijke beeldopbouw; geslaagd
-Uitstekende kwaliteit en mooi gekozen passe-partout
-Grote zeggingskracht; spreekt tot verbeelding
-Grote zeggingskracht; mooie kleurenafdruk; technisch prima; scherp
-Goede beeldopbouw en compositie; oog wordt getrokken naar schoorsteen
-Komt op je af; mooi licht/donker; mooie afdruk

Creativiteit was volop aanwezig bij de 4^e AFO fotowedstrijd in 2019. De 16 wedstrijdfoto’s voor het thema “Vorm en Kleur” bracht weer het beste naar boven bij de deelnemende AFO-leden. De creativiteit van de fotografen is zwaar op de proef gesteld bij het maken van de foto’s door gebruik te maken van spiegels, glasplaat, de bol, gekleurd poeder, laptopbeeldscherm met spiegel op toetsenbord, dubbel opname in de camera, musea, herfstbladeren in ijs, rietjes, draaiboom,  verfkwast, verre reis naar Java en rolletjes papier wat weer aanstekelijk werkt om ook eens uit de box te werken.

De jury was aangenaam verrast door het hoge niveau, “stuk voor stuk mooie foto’s”. De jurering is verricht door ons oud AFO-lid Jolanda Lehmann samen met haar man die de kunstzinnige factor van de foto beoordeling onder de aandacht bracht. Jolanda heeft in de jaren dat ze geen AFO-lid was de Fotovakschool gevolgd, mogelijk heeft ze nu weer tijd om weer AFO-lid te worden, aan ons zal het niet liggen.  De avond is niet erg druk bezocht maar alle deelnemende fotografen waren aanwezig en zorgende gezamenlijk voor een geanimeerde leerzame avond. Duidelijk in de diverse discussies werd wel dat een passende papierkeuze bij het onderwerp op de foto en presentatievorm zeer van belang zijn voor een top notering in de wedstrijd.

Uiteindelijk mocht de jury maar 3 prijswinnaars aanwijzen.
De 1^e prijs is gewonnen door  Mariëlle met een mooie spiegeling foto van een ananas.                          
De 2^e en 3^e prijs is gewonnen door Jacques met mooie kunstwerkfoto’s.  Gefeliciteerd allemaal.

Bespreking en prijsuitreiking van de foto’s die meededen aan de wedstrijd van het 3^e kwartaal. We hadden een zeer kordate en inspirerende mevrouw als jury. Anne-Marie Hoppener is haar naam, en zij is de vriendin van Mieke Bonsang en lid van fotoclub Ommoord.  Na de introductie van Mieke, en een uiteenzetting van de werkwijze die avond, ontspon zich een hele leuke bespreking. Allereerst vertelde Annemarie wat ze zoal doet en deed op het gebied van fotografie, waarbij ook de Fotobond ter sprake kwam en hoe men daar met foto’s en fotografen omgaat om uiteindelijk de diverse begeerde opleiding niveaus te behalen. Volgens Annemarie zag ons werk er keurig en verzorgd uit en ook de hoeveelheid inzendingen viel haar op, want er moest af en toe gas worden gegeven om een beetje op tijd de uiteindelijke prijswinnaars te kunnen melden. Dat werden uiteindelijk Wim, Jolanda en Diana die resp. de 1^e,  2^e  en 3^e prijs verdienden. Alle drie gefeliciteerd met jullie prestaties
Annemarie en Mieke bedankt voor jullie leuke en inspirerende avond. We hebben genoten.

Woensdag 19 juni was een drukbezochte avond omdat er de prijsuitreiking was van de wedstrijd van het 2^e kwartaal. Henk en Gerard van fotoclub IJsselzicht waren wederom de jury van de wedstrijd. Ook dit keer konden de mannen ons amuseren en tegelijkertijd onze foto’s bespreken en beoordelen. Uiteindelijke winnaars waren Mieke Vos, Martine en Nico.
De felbegeerde IJsselzichttrofee was voor Mariëlle, die trofee ontvang je als er over je foto het meest wordt gesproken en naar gekeken wordt.
Alle deelnemers en juryleden Henk en Gerard bedankt, winnaars gefeliciteerd.
Onderstaand enkele foto’s van de wedstrijd. Met daarbij de 1e prijs foto van Mieke Vos

Een klein aantal foto’s binnen van de zeer levendige en verrassende avond waarop de prijswinnaars werden bekend gemaakt door Fred Teunissen van de fotowedstrijd van het 1e kwartaal met het thema “Artiest”

Winnaars waren 1e Marielle Jurvillier, 2e Ada Snaayer en 3e Jolanda van Haeften. Alle dames hartelijk gefeliciteerd. Onderstaand het jury rapport dat voor zich zelf spreekt. Iedereen herkent zijn persoonlijke nummer wel. Jammer dat ook dit keer weer niet alle inzendingen erbij staan. Dan dus maar op naar het 2e kwartaal thema.

Juryrapport thema: “Artiest”

Foto 1
De clown: roept bij mij direct de vraag op: Is dit wel een clown, een artiest? Of is dit een carnaval deelnemer die zich even onbespied waande? Is het een introverte feestvierder die verraadt dat hij zich ietwat ongemakkelijk voelt in zijn outfit? Die vragen zijn op zich fascinerend en maken het wel een boeiende foto. De foto wekt melancholie op en dat doet je vermoeden dat het in dat opzicht weer een clown zou kunnen zijn; een kleurige pierrot misschien. De foto heeft wat mij betreft niet direct een wouwfactor. Technisch een verzorgde en goede foto. De compositie heeft een meerwaarde vanwege de oversnijdend van de hoed en de diffuse achtergrond met andere personen.

Foto 2
Wekte direct mijn aandacht door de boeiende compositie. Goede en gedurfde oversnijdingen. Persoonlijk houd ik van foto’s waar ik zelf als aanschouwer nog iets aan kan invullen. Wie is de man in het blauw? De vader van het jongetje? Of wacht hij met zijn dochter totdat zij zich mag laten schminken? Het meisje heeft in ieder geval wel oog voor de fotograaf en dat  is nou weer jammer. Want een geheel onbespiede foto heeft doorgaans bij mij de voorkeur. Een volgende vraag die zich aandient is: Waar is dit? Waarom draagt de vrouw een krans van klimop? Het meest fascineert het jongetje. Heeft hij van zichzelf trieste ogen of is het een angstige blik? De vrouw doet haar best, maar het jongetje weet als lijdend voorwerp niet wat het resultaat zal zijn. Dat is altijd afwachten en dan is het ‘kwaad’ al geschied. De blik helpt mee om het monster te worden dat hij wil zijn. De foto heeft niet direct een wouwfactor, maar blijft wel aanhoudend boeien. Technisch een goede foto. Vooral een journalistieke foto. Zou het in een krant zeker goed doen bij een artikel over dit evenement.

Foto 3
Technisch goede foto’s. Jammer dat er een reeks van is gemaakt. Ze horen nadrukkelijk bij elkaar maar verschillen naar mijn beoordeling sterk in kwaliteit, hoewel er afzonderlijk met de foto’s niets mis is. Technisch knap gemaakt, mooi verzorgd en scherp in beeld gebracht. De uitschieter is de foto met de twee danseressen. Zelf had ik er de voorkeur aan gegeven om alleen deze foto  te presenteren. Het is een sterke foto met dynamiek en een uitstekende compositie. Het beeld heeft beweging; is wervelend. Daar staan twee krachtige vrouwen. De foto blijft aanhoudend boeien. Deze dynamiek verdwijnt bij het aanschouwen van de twee andere foto’s. De ene een mooi portret en de ander juist een verstilde pose. Nogmaals niets mis mee, maar blijven niet je aandacht vasthouden. Dat is bij de eerst genoemde foto wel anders. Deze uitschieter heeft wat mij betreft de wouwfactor. Deze foto zou je in een interieur een plek willen geven, omdat de voorstelling nooit verveeld.

Foto 5
Ik zou ze artistieke stillevens willen noemen. Dat is op zich vreemd, want er is beweging, maar tevens verstilling in het moment. Wel een nadrukkelijk accent op artistiek, want dat zijn ze zeker. Vooral vanwege de originaliteit. Het is gedurfd vanwege de benadering en de compositie. De foto met alleen de hand van de kunstenares kun je naar eigen inzicht draaien, maar dat geldt vast niet voor de fotograaf. Zelf had ik wat meer verf op de handen willen zien om zeker te zijn dat dit de artiest is en de voorstelling niet geënsceneerd door een ander dan de kunstenares. Als je goed kijkt zie je wel iets van verf. Als je met je handen vingerverft ziet dat er naar mijn ervaring toch anders uit.  Voor mij zou het nu ook iemand kunnen zijn – die in een onbewaakt ogenblik bij het niet aanwezig zijn van een suppoost – het doek beroert. Een onbedwingbaar verlangen die in een museum iedereen wel eens overkomt. De foto met alleen de hand heeft wat mij betreft door de sterke compositie het meest de wouwfactor. Wat mij betreft is de beeltenis van de kunstenares in de andere foto overbodig. De foto’s zouden meer bij elkaar gebracht zijn als alleen de handen zichtbaar waren. Technisch overigens goed en mooi belicht. Vakwerk.

Foto 7
Een sterke reeks. Een reeks, terwijl de foto’s toch zo verschillen. Drie uiteenlopende momenten. Wat de foto’s bij elkaar brengt is de uiterste concentratie van de personen op de foto’s. Voorts zie je niet direct wat hier gaande is, juist dat fascineert en versterkt de foto’s. Juist die twee aspecten brengen de foto’s bij elkaar. De fotograaf dwingt de kijker om te doorgronden wat hier gebeurt. Je ziet niet direct dat de man een kleurenkubus in zijn hand heeft. Een mooie combinatie van kleur en zwart-wit. Dat verhoogt de artisticiteit. Het dwingt je ogen naar het middelpunt, hetgeen de compositie versterkt. Dat geldt ook voor het meisje dat aan het ‘bellenblazen’ is. Nou ja bellentrekken is misschien beter. Een prachtige compositie – met het meisje net iets uit het midden geplaatst – en daardoor ook een uiterst sterke foto. De derde foto doet aan kwaliteit zeker niet onder. Valt door het passe-partout uit de toon, terwijl de kleurkeuze wel weer begrijpelijk is. Binnen de reeks had ik zelf de keuze voor de omlijsting toch anders gemaakt, want zwart had goed gekund bij alle foto’s. Nu valt de foto wat dat betreft uit de reeks. In dat opzicht geen goede keuze. Sterke foto; houdt desondanks wel de verbinding met de andere foto’s, doordat je ook hier de focus  en concentratie ziet van de artiest Foto’s hebben de wouwfactor, blijven boeien en zijn ook technisch sterk met goed gekozen oversnijdingen. Hier is wat mij betreft de fotograaf meer de artiest dan de personen op de foto’s.

Foto 8
Prachtige foto’s! Mooi verzorgd in passe-partout. Gewaagde keuze om een foto – zo laat het zich aanzien – deel uit te laten maken van het passe-partout. Zeer fraai.  Technisch zeer sterke foto’s. Scherpe foto’s, met veel diepte en een mooie compositie. Een fotograaf die vakwerk aflevert. Hier valt niets op af te dingen; behalve misschien, dat het is wat het is. Niets laat zich raden en je fantasie gaat bij het aanschouwen niet de vrije loop. In de reeks minder sterk. Er is wat mij betreft te weinig verband. De artiesten lopen te veel uiteen. Ik zie alleen het verband van het artiest zijn. Had een keuze gemaakt voor één van de foto’s of beide jazzmusici. Tegelijkertijd begrijp ik het dilemma, want je wil graag beide thema’s laten zien en is het moeilijk om te zeggen welke beter is de musici of de cabaretier? De composities zijn eveneens sterk. Vooral van de muzikanten. Mooie diepte door een vage muzikant op de achtergrond. De foto met de cabaretier Jochem Myer houdt de fascinatie langer vast, door de tegenstelling bodybuilding en vadsigheid. Heeft Jochem maar een been?
Kortom vakwerk; een fotograaf die je als jazzmuzikant zeker zou moeten benaderen voor de foto op je cd hoes. Kortom vakwerk, maar artistiek minder een wouwfactor. Tip: durf je vakmanschap zo nu en dan eens los te laten in ruil voor een boeiendere voorstelling die nog iets te raden over laat en met soms het motto ‘Schoonheid boeit minder dan verval’.

Foto 9
Technisch sterke foto’s. Mooie compositie en goede scherpte. Helaas geen verband in de reeks. Ook geen poging gedaan om ze qua passe-partout bij elkaar te brengen. De foto’s verschillen te veel. Maak een keuze bij een inschrijving. Elke foto afzonderlijk is mooi en in geen enkel opzicht iets op aan te merken. Interactie is wellicht het thema. De foto met de sinterklaas heeft mijn voorkeur, maar pas het minst of zelfs niet in het thema artiest. Of je zou de sinterklaas als artiest willen zien, maar dat gaat mij te ver. Als redacteur van een krant of tijdschrift zou het een perfecte journalistieke foto zijn bij een artikel over sinterklaas.
Wel wat mij betreft veruit de beste foto. Mooie oversnijdingen en veel diepte. Prachtige interactie tussen Sinterklaas en het meisje. Zou bij een ander thema wat mij betreft zeker een prijswinnende foto zijn. 

Foto 17
Mooie artistieke foto’s. Ook hier te verschillend als reeks. Maak altijd zelf een keuze uit een serie of presenteer een reeks met verbinding. Terwijl ik wel steeds het dilemma snap, want beide foto’s wil je wellicht graag presenteren. Het zijn sterke foto’s; technisch en qua compositie mooi. Toch heb ik persoonlijk een sterke voorkeur voor de foto met de straatkunstenaars. Prachtig in beeld en compositie gebracht. Mooie hoge horizon. Heeft daarom een wouwfactor. De artiest zit mooi in de bovenhoek. Dat geldt ook voor de tas. Je ziet hem  ‘s morgens met zijn tasje aan komen lopen en een plaatje van de voorstelling van de tekening die hij wil gaan maken die dag. Het is een foto en een schilderij in één beeld. Is de foto gemanipuleerd of is het blaadje bovenaan in beeld te dik aangezet? Lag dat blaadje daar werkelijk. Er is sprake van enige vervreemding. Dat versterkt het beeld, doordat het verwarring oproept. Maar er zijn meer vragen. Is de beeltenis van de heilige Cecilia en is de kunstenaar Guido Reni? Is dat wel de oorspronkelijke kunstenaar of de straattekenaar? Waarom de keuze voor Cecilia? Waarom huilt ze? Is dat een toevoeging van de kunstenaar en daarmee een knipoog van de fotograaf naar de kitsch? Wie wil er nou een foto met een traan? Vragen die de foto bij mij oproept. De foto fascineert in veel opzichten. De andere foto had ik persoonlijk thuisgelaten. Die wordt te sterk overschaduwd door de andere foto.

Naast de expositie die we hadden lopen in het Huis van de Stad in Gouda werd er onder de clubleden hieraan ook een themawedstrijd gekoppeld met als thema “Nostalgie in Gouda” Deze wedstrijd werd weer door een onafhankelijke jury beoordeeld en besproken. Onderstaand de inzendingen van de deelnemers.